En ook de zevende week is voorbij..

Wauw… Ik heb foto´s moeten verwijderen van deze site, omdat ik over de max. van 150 zit! En je wilt niet weten hoeveel foto´s ik in totaal al heb gemaakt hier (of overgenomen van mijn huisgenootjes), dus dat belooft wat voor de mensen thuis!!

Hallo allemaal,

De zevende week zit er gewoon al weer op!! Ik merk dat de tijd vanaf nu echt snel gaat, ook al zit ik hier nog zes weken.. Je merkt het doordat je dingen wilt plannen en je echt moet gaan puzzelen met dagen. Zo hebben we in totaal nog maar 5 (of 6) dagen stage te gaan, waarin ik mijn product moet gaan uittesten. Ja, dat is volgende week al en momenteel ben ik nog hard bezig om dit product in elkaar te zetten. Ook staat er nog een week binnenlandse stage op het programma, waardoor je echt het gevoel hebt dat je in tijdnood komt. Daarnaast willen Tamara en ik nog een week Curaçao boeken, dus ik heb nog genoeg op de planning staan!!

Maaar… er is natuurlijk altijd tijd voor ontspanning! En die ontspanning haal ik vooral op de donderdag- en vrijdagavond(/nachten). Jaja, ook vorige week donderdag ben ik samen met Tamara uit geweest naar Havana Lounge en vrijdag naar onze vaste barretjes; Deja Vu en Fat Ass met Miertje erbij. Elke keer vermaken we ons hier prima!! Het is hier zo chil allemaal.. En ik kan geen genoeg krijgen van de muziek en de sfeer die er bij komt kijken. Ook overdag, waarin de mensen in hun auto met dezelfde keiharde muziek voorbij komen. Geweldig toch?!
Doordat we ons op deze dagen ´s nachts vermaken, heb ik over de vrijdag en zaterdag overdag zelf weinig spannends te vertellen. Afgelopen zaterdag in het eind van de middag, hebben we trouwens wel gezellig bezoek gehad van de ouders van Sjoerd. Zij kwamen ons huisje bekijken en we zijn ´s avonds samen naar de stad gegaan. De heenweg moesten we weer gebruik maken van het lokale vervoer hier. Doordat het busje al redelijk vol zat, had ik het ´geluk´ dat ik helemaal vooraan moest zitten bij de chauffeur en zijn maatje. Gelukkig ging de rit aardig snel en waren we in de stad aangekomen. We zouden gaan eten bij ´t Vat, dus we moesten nog een stuk door de stad (langs de mooie waterkant van Suriname) lopen. Het eten was echt heel goed te doen en ik heb genoten van een champignonsoepje, met als hoofdgerecht een heerlijk kipsaté’tje (met speciale, scherpe, Surinaamse pindasaus) en patat.
Het was een leuke avond en we hebben als afsluiting nog één drankje bij het hotel van Zipke en Geke, de ouders van Sjoerd, gedaan. We zijn opgehaald door onze vaste taxichauffeur hier en deze beste man heeft 11 vingers, waardoor hij al een bijnaam van ons heeft gekregen. Ook vindt hij zichzelf super grappig, waardoor hij vaak om zichzelf lacht (en wij lachen vrolijk mee). Maar hij staat wel altijd voor ons klaar, zo ook meteen de volgende ochtend.

Zondag stond namelijk een heel mooi tripje op ons te wachten. Om kwart over 7 werden we opgehaald, om naar het hotel van de ouders van Sjoerd te rijden. Vanaf daar zijn we met een tourbusje en een reisgids richting Brownsberg gereden. Er ging ook nog één, wat ouder, stel met dit busje mee, zodat we totaal met 9 mensen waren.
De rit naar Brownsberg zou ongeveer 2 uur rijden zijn, maar we hebben er in totaal dikke 2,5 uur over gedaan. Dit kwam omdat we na een half uur al koffie pauze hadden, waarvan wij dachten oké? Hier werd ons om kwart over 8 ook nog eens een paar vegetarische loempia’s onder de neus geschoven, waar ik toch even vriendelijk voor heb bedankt. Uiteindelijk zijn we, na een weg die op het laatst 13 kilometer lang uit bauxiet bestaat, goed aangekomen bij het mooie natuurpark Brownsberg.
Hier werden de slippers door iedereen verruild voor sexy wandelschoenen en konden we er tegen aan. We moesten 1,5 uur lopen door de mooie jungle, om uit eindelijk aan te komen bij de watervallen. Deze waterval die de ‘Leo’ waterval heet, was niet de grootste. Helaas zijn we niet naar de andere waterval geweest, omdat onze mede reisgenoten (de oudere mensen) dit niet wouden…. (hmgrrfff) De waterval was echt mooi om te zien en natuurlijk moesten hier een aantal foto’s van worden genomen. Helaas kwamen Tamara en ik erachter dat de foto’s van ons onder de waterval, allemaal wazig zijn geworden door een druppel op de lens. Toch waren wij wel stoer genoeg om onze schoenen uit te trekken en er gewoon onder te gaan staan. Later bleek dat dit alleen maar goed is geweest, want het weer zat ons deze dag niet echt mee. We werden overvallen door een (lange) tropische regenbui, waardoor iedereen alsnog alles nat kreeg.
Tijdens onze wandeltocht waren er soms echt lastige stukjes waar we overheen moesten lopen, maar met behulp van een wandelstok is dit allemaal goed gegaan. Het tropisch regenwoud is echt indrukwekkend, dus ik heb mijn ogen uitgekeken. Zo hebben we ook verschillende dieren gezien: apen, (gif)kikkers, felgekleurde vlinders en grote bosmieren (of termieten?). (Alle vieze insecten waar we voor de rest mee te maken hebben, laat ik maar achterwege en de bosgeit Sjoerd ook!)
Nadat we de wandeltocht en de waterval er op hadden zitten, konden we ons laten opdrogen in een hutje dat op Brownsberg stond. Hier kreeg ik het erg koud, maar ik had gelukkig wel een handdoek mee die ik van mijn ouders heb gekregen. Dus met papa en mama op de schouders, kon ik na het heerlijke eten weer warm verder wandelen. We gingen nog een stuk lopen om het stuwmeer van Suriname te bewonderen en de uitzicht vanaf de berg te bekijken. Door het weer, was dit zicht helaas niet zo mooi als het hoort te zijn, maar toch was het een gaaf plaatje om te zien.
Rond een uur of half 5 zijn we weer met het busje richting huis gereden, zodat we om 7 uur moe en voldaan een fijne warme douche konden nemen.
Ik was zo moe van deze dag en met in het achterhoofd dat er morgen weer een dag stage om me stond te wachten, lag ik er mooi op tijd in.

De jongens kregen deze maandag bezoek op stage van Edmée. Edmée is een docent van de Pabo in Hengelo, die ons mag komen bezoeken op stage en met andere mensen (waar wij ook mee te maken hebben hier) af te spreken en te overleggen of alles goed gaat. Het is namelijk zo, dat wij de eerste studenten zijn waarbij de Pabo alles zelf moet regelen en we dus worden gezien als een Pilot. Dit betekent dat er nog veel ‘foutjes’ te ontdekken zijn en het voor de Pabo leerzaam is voor volgend jaar. Natuurlijk balen wij daar wel eens van, omdat het bij ons dan fout gaat. Maar door de komst van Edmée, ben ik al een stuk positiever, omdat ik wel heb gemerkt dat de Pabo haar best doet om ons goed te begeleiden vanuit Nederland. Ook zijn er een paar dingen helderder geworden voor ons, waardoor we er tegen aan kunnen.
Zo kwam Edmée dinsdag bij Tamra en mij op stage bezoek. Ze kwam er niet om ons te beoordelen, maar gewoon puur voor een kijkje en de sfeer proeven bij ons op stage. Ik was ’s ochtend meteen aan de beurt en kwam erachter dat de meester van mijn klas er nog niet was…
Gelukkig was daar mijn lieve collega Mireille (of te wel Miertje) en heeft mij eerst op weg geholpen. Ik heb met de kinderen gebeden en zij heeft ze daarna even wakker geschud met een aantal liedjes. We hebben samen Edmée achter in de klas voorgesteld en toen ben ik begonnen met mijn les.
Omdat ik deze maandag een beloningssysteem heb ingevoerd, heb ik deze samen met de kinderen aan Edmée uitgelegd. Het beloningssysteem lijkt een succes te worden, omdat ze al op de helft zitten om in aanmerking te komen voor een beloning.
Daarna ben ik begonnen met mijn rekenles. Het ging over het splitsen van getallen en ik moest ze de tafel van 3 aanleren. Dit heb ik gedaan doormiddel van sultana koekjes (die per3 verpakt zitten).
Het was een succes, want ik had er alle aandacht mee. Uiteindelijk moest ik de les afkappen, omdat er naast ons een toets werd gemaakt. Hierdoor kwam het dat ik op het eind van de dag, de tafel van 3 nog een keer heb herhaald met de kinderen en ze een som moesten maken: “hoeveel koekjes hadden we vanochtend? 10x3 is 30. Nu heeft Juf er 3 opgegeten….” Deze som vond de meester blijkbaar heel grappig, want hij lachte me gewoon uit! Haha, nee ik mag echt niet klagen met deze ‘mentor’, want hij helpt me goed en we overleggen veel. Ook kan ik hem genoeg helpen met de kennis die ik heb over bepaalde dingen. Mooi meegenomen dus!!
De kinderen kregen allemaal 1 koekje en dat is natuurlijk helemaal geweldig voor ze.. Hiervoor heb ik Edmée ’s avonds bedankt, omdat zij mij erop heeft gewezen dat ik dat toch nog wel echt moest doen..
Deze avond gingen we namelijk met z’n 5en uiteten bij Zus&Zo. Zus&Zo is echt de ‘place to be’, voor de Nederlanders (en stagiaires), alleen waren wij er nog nooit geweest. Best bijzonder dus..
We hebben hier gezellig met elkaar gekletst over hoe alles ging tot nu toe, maar ook hebben we het over andere dingen gehad, waardoor het een gezellig avondje was. We mochten eten op de kosten van school en voor arme studenten is dat natuurlijk helemaal mooi meegenomen!!
Toen we thuis kwamen waren onze onderburen natuurlijk ook nog wakker en aanwezig. Deze mensen houden wel van een borrel en deze borrel staat ook altijd klaar. Zo kwam het dat we samen met hun er nog één hebben gedronken en mooi laat, voor een doordeweekse dag in bed lagen..

Op woensdag stond alweer de laatste stagedag van de week op het programma en ik had met de meester overlegd dat ik vandaag na de pauze les zou geven. Dit omdat ik tot nu toe alleen voor de pauze heb lesgegeven en de kinderen ’s ochtends een stuk rustiger zijn.
Dit was natuurlijk een beste uitdaging en de meester was ook zeer benieuwd hoe het zou gaan. Door een strenge toespraak van juf Leslie, voordat ze naar binnen mochten en het beloningssysteem meegerekend is het heel erg goed gegaan. Ik had eindelijk na deze stagedag een lach op mijn gezicht en ik was dus wel een beetje trots. Mag ook gezegd worden toch??

Nou,, ik ga weer afsluiten met een dikke zweetgroet, want wat blijft het hier toch warm!!
Ik mis elke dag nog een zwembad in de tuin om even af te koelen, maar helaas… We kunnen niet alles voor elkaar hebben!;)

Daaaaaag!!