Een week in het binnenland (stage lopen)...
Door: Leslie Schuurman
Blijf op de hoogte en volg Leslie
12 April 2014 | Suriname, Paramaribo
Ik heb het overleefd lieve mensen… Een week (stage) in het binnenland zit er op!!
Dit gaat een lang reisverslag worden, dus je kunt je voorbereiden. Deze ervaring kan ik gewoon niet korter beschrijven.. Een week om nooit te vergeten!!
Zoals ik in mijn vorige reisverslag ben geëindigd, begon de week binnenland vorige week zaterdag al heel erg vroeg. We waren om 7:15 aanwezig op het CPI en de bedoeling was dan om 8 uur een legertruck te laden en te vertrekken. Op zulke momenten denk ik ‘helaas ik woon in Suriname’, want de truck kwam maar liefst om 10:15 aanzetten. Deze truck werd ingeladen doormiddel van een ketting vormen met alle studenten. Allerlei spullen zoals; bagage, zwemvesten, water, stretchbedden en rijst werden door gegeven en in de truck gepakt. Toen we eindelijk klaar waren, gingen we eerst bidden (aangezien de C van CPI voor Christelijk staat) en mochten we plaatst nemen in de busjes die ons gingen vervoeren naar Atjoni. Bij Atjoni aangekomen houdt de weg gewoon op. De weg stopt en het water begint, dus we moesten verder per bootjes. Eerst moest natuurlijk alles nog weer uitgeladen worden, dus we mochten pal in de zon al onze bagage en verdere spullen weer uitladen. We moesten deze dag een spijkerbroek en een polo van de school aan, dus je kunt nagaan hoe warm we het hadden….
Uiteindelijk gingen we met het bootje naar Jaw Jaw. Dit zou onze verblijfplaats zijn voor de komende week. Het was prachtig om met zo’n bootje door de Suriname rivier te varen, want de omgeving is hier zo mooi. Zo veel verschillende bomen en kleuren groen, bomen die in het water zijn gegroeid. Allemaal dingen die je in Nederland niet kunt zien, dus ik was aan het genieten!!
Op Jaw Jaw aangekomen, mochten we weer lekker op z’n Surinaams 2 uur wachten op de bagage… Maar deze keer vond ik het wachten minder erg want het was een mooie plek om een week te verblijven. Je kreeg er een soort kamp gevoel van en de omgeving was echt rustgevend. Voor onze verblijfplaats liep de rivier met een soela, een soela is een stroomversnelling met allerlei rotsten. Super mooi om te zien!!
Daarbij waren de mensen die in dit dorp wonen druk bezig met hun dagelijkse dingen. Vrouwen die met grote bakken afwas op hun hoofd lopen. Vrouwen die bezig zijn om hun was te doen in de rivier. Allemaal super lieve en schattige kindjes, die hier (bijna altijd naakt lopen) spelen in de rivier. Super om te zien, voor zulke schattige kindjes ben ik naar Suriname gekomen. Ik kan daar echt van genieten. Vooral hoe ze je aankijken, omdat je natuurlijk een wit/blank persoon voor ze bent en dat zien ze niet vaak..
Toen uiteindelijk onze bagage was aangekomen en we een hutje toegewezen hadden gekregen wouden we ons graag douchen. We kwamen erachter dat douchen niet echt wat was. Er was één douche voor best veel studenten en het water dat eruit komt, komt rechtstreeks uit de rivier. Het werd deze week dus voor ons ‘baden in de rivier’. Dat hebben we maar meteen gedaan aangezien we ons echt vies voelde van het zweten.. Het werd al een beetje donker, waardoor we gewaarschuwd werden dat we niet op de lokale bevolking in moesten gaan.. Hmm, daar werden we niet vrolijk van dus in het donker zouden we ons sowieso niet meer gaan baden. Na het baden hadden we natuurlijk best honger, omdat we de hele dag niet hadden gegeten en we waren dus erg benieuwd wat we zouden krijgen. De gymleraar van het CPI, wat echt een super grappige kerel is, had een fluitje bij zich en floot dus elke dag wanneer hij de studenten bij elkaar wou zien. Dit was om half 8 het geval, waardoor we eten zouden krijgen. Dit werd een broodje kaas… Als je me kent weet je dat ik normaal alleen maar gesmolten kaas eet, dus dat was even shit. Bij gebrek aan beter doe je gekke dingen, dus ik heb heerlijk genoten van een broodje kaas. Je weet maar nooit waar zo’n week goed voor is, misschien lust ik het wel van af nu.. Doordat iedereen erg moe was van de reis, lagen we fijn om half 10 al in bed, met de gedachten dat we fijn mochten ‘uitslapen’ tot kwart over 8..
9:00 moesten we klaar staan voor de ochtendzege. Elke ochtend hebben we met z’n allen in een kring gestaan voor de ochtendzege. Hierin werd gepreekt, gezongen en gebeden. Voor mij natuurlijk allemaal onbekend, maar ik vond het soms best mooi. De liedjes geven vooral een mooie sfeer, alleen jammer dat ze vaak in het Sranantongo zongen, waardoor je dus niet kunt mee zingen..
Het ontbijt bestond ook weer uit een broodje kaas, dus jaja Leslie heeft hier broodjes kaas gegeten!!
Op deze vrije zondag gingen we een wandeling maken door het dorpje Jaw Jaw. Langzaam krijg je contact met de andere studenten en de leraren. De leraren die mee waren, zijn echt top. Ze zijn behulpzaam, aardig en de meeste ook super grappig. De manier waarop ze met elkaar communiceren blijft verbazingwekkend voor ons, maar ik vind het geweldig!!
Tijdens deze wandeling kwamen we door het dorpje waar de mensen dus wonen. Ze wonen in houten hutjes met rieten daken en sommige huisje hadden al van die golfplaten als dak. Het viel me op dat er veel verschillende hutjes waren voor verschillende doelen. Een hutje om te slapen, een hutje om te koken, een hutje om te zitten.. Nadat we door het dorpje waren gewandeld gingen we de jungle in. Het was leuk om hier door heen te lopen, omdat je dit gewoon niet kent! We zijn nog langs een bananenplantage gekomen (waar je bij ons langs een maïsveld zou gaan) en we kwamen aan bij een klein creekje. Dit water was bijzonder om zo midden in het looppad van de jungle te zien en het water was koud. Iedereen moest hier natuurlijk even een foto van schieten, waarna we daarna weer verder liepen om uit te komen bij de rand van de jungle, waar de Suriname rivier stroomt. Vanaf verschillende rotsblokken kon je de plaats zien waar wij verbleven. Hier hebben we een tijdje gezeten, genoten van het uitzicht en sommige zijn ook het water in geweest. Daarna zijn we weer terug gelopen naar onze verblijfplaats en aangezien we het warm hadden gekregen zijn Tamara en ik heerlijk de Soela in geweest om te chillen.
’s Middags eten we hier warm, dus er werd op het fluitje geblazen dat we konden eten. Ik zou op het eind mijn week maaltijd even vermelden, maar jullie kunnen het lezen als middag eten is rijst!!
Rond 16:00 kregen we de kans om naar onze stageschool te varen, waar we vanaf maandag zouden gaan stage lopen. Ik was de enige blanke student in het bootje dat richting Pamboko ging. Mijn stageschool lag dus in het dorpje Pamboko en als deze naam werd omgeroepen, moest ik altijd present staan. De stageschool is ongeveer 20 minuutjes varen en ik zou samen met een andere CPI student in een klas komen te staan. Zij moest als opdracht verschillende lessen geven, dus we hadden alvast afspraken gemaakt met de leerkracht. Deze juf die voor klas 2 (groep 4) staat, is ook een oud student van het CPI. Zij heeft er voor gekozen om de stad te verlaten en de kinderen hier les te geven. Dat was eigenlijk ook de bedoeling van deze week voor de studenten van het CPI, om ze enthousiast te maken om te gaan werken in het binnenland. Nou bij deze juf was dat dus gelukt..
Ik zou de eerste dag gaan observeren en de dinsdag een lesje geven en daarnaast mijn mede student ondersteunen waar dit nodig was. Deze student heet Belinda Paulus, dat gelukkig geen moeilijke naam voor me is om te onthouden. Nadat we afspraken hadden gemaakt en de school hebben bekeken zijn we weer terug gegaan naar Jaw Jaw. Hier heb ik op mijn kamer naamkaartjes gemaakt samen met Belinda en voor de rest gewacht totdat we konden eten.
Pas om 20:30 werd er gefloten!!! Dus om 21:00 kregen we pas eten, pff ik had echt honger.. Na het bidden mochten we naar bed dus om half 11 lagen we er in. We zijn snel gaan slapen aangezien de wekker de hele week op 6:00 zou staan…
De maandochtend om op 6:00 op te staan was toch wel even zwaar. Voor de rest wen je er aan om de hele week op deze tijd op te staan dus het viel me niet tegen.
We kregen ’s ochtends een broodje met sardientjes…. Kaas gaat dan nog, maar op de vroege ochtend vis? Uuhm, nee bedankt!! Gelukkig mochten deze verwende blanken snel een broodje pindakaas smeren. We gingen met de boot naar stage en bij Pamboko aangekomen, stonden al veel kinderen op ons te wachten. Super leuk om te zien, hoe blij dat kinderen zijn dat er andere leerkrachten komen! Elke ochtend begint de school met een vlaggenparade. De vlag wordt dan gehesen en de ene dag wordt het volkslied in het Sranantongo gezongen, de andere dag de Nederlandse versie..
Toen de kinderen naar binnen moesten, kwam ik erachter dat ze super gehoorzaam zijn. Ze waren muisstil in de rij, muisstil in de klas en wachten geduldig tot de juf zou beginnen. Wat een verschil met de kinderen hier in de Stad!! De juf heeft ons voorgesteld en we zijn achteraan in de klas gaan zitten. Na het ochtendgebed zijn ze begonnen met een rekenles. Ze hebben niet voldoende boeken dus alles wordt op het schoolbord geschreven en de kinderen nemen het over. Er is veel gezongen deze dag en ik heb gemerkt dat de kinderen ook echt veel liedjes kennen. Voor de rest heb ik veel geobserveerd en kon ik zeggen dat ik geluk had met de school en de klas. Vooral omdat toen ik weer kwam op Jaw Jaw, de ervaringen van Sjoerd en Tamara wel anders waren.. Gelukkig is het bij Tamara, door haar eigen kunnen als leerkracht, in de loop van de week het veel beter geworden. En is Sjoerd overgeplaatst naar een andere school, zodat we alle vier een leuke stage klas hadden voor de komende week.
Ik heb in de rivier een aantal kleren gewassen en daarna fijn gechilt op een stretcher. Om half 5 was het ‘verplicht’ gymmen. Ik vond dit geen probleem en had er wel zin in. Maar uitgerekend dit moment ging het heel hard regenen. Voor de rest van de week hebben we verder 1 keer regen gehad, dus we hebben het zeer getroffen. Eerst ging iedereen schuilen, maar uiteindelijk zijn we gewoon in de regen gaan gymmen. Daarna moest je toch baden en die regen zou wel een keer op houden.. We hebben super leuke spelletjes gedaan, zoals verschillende vormen van estafette, trefbal, duizendpootrace en de studenten waarvan ik het niet had gedacht, waren super fanatiek. Het was ook zeker goed voor de groepssfeer. Toch wel belangrijk voor ons, als ‘buitenstaanders’.
Na het sporten was het weer tijd om te baden in de rivier en onze haren te wassen. Wel vreemd hoor om dat op deze manier te doen, maar ook een grappige ervaring. Op deze momenten moet je dan natuurlijk niet denken aan het feit dat de bewoners van het dorp echt alles in deze rivier doen: vis schoonmaken, kip schoonmaken, afwassen, kleren wassen en hun zelf natuurlijk..
De tijd voor het eten was echt zo’n tijd dat je niet weet wat je moet doen. Daarom ging ik maar op bed liggen, met het gevolg dat ik in slaap viel en dus wakker werd door het fluitje voor het eten.
Om 8 uur gingen we eten en na het eten was het tijd om de dag te evalueren. Ook werden er veel liedjes gezongen, deze gingen allemaal over God dus ik ken 9 van de 10 niet, maar het gaf een leuke sfeer. Als dit was afgelopen mocht je blijven zitten, maar bijna iedereen ging vaak wel naar bed, omdat je wist dat je er weer vroeg uit moest. Helaas moest ik blijven, omdat ik de volgende dag corvee zou hebben. Elke stageschool zou een dag moeten helpen. Goed geregeld!
We gingen verdelen wie de volgende dag wanneer zou helpen en gelukkig was ik niet bij de ochtendploeg anders ging je wekker nog wat eerder! Ik zou dinsdag bij de avondploeg horen, maar voordat we naar bed mochten, moesten we eerst kip pluizen. Ja.. kip pluizen! We kregen stukken kip en daar moesten we kleine stukjes van maken. Ik wist eerst niet hoe ik dit moest doen, maar ik heb het braaf nagedaan. Met een half uurtje waren we klaar (nog snel even afwassen) en kon ik ook eindelijk naar bed.. Wanneer je ’s nachts wakker zou worden om te plassen, mocht je niet alleen naar de wc. Er was namelijk geen stroom, waardoor het overal pikkedonker is tot half 7 ’s ochtends.
Ik heb Tamara dus twee keer wakker moeten maken midden in de nacht, om te kunnen plassen. Best stom, maar gelukkig moest Tamara dan zelf ook vaak en voelde ik me niet zo schuldig.
Wanneer de wekker weer ging om 6:00 mocht ik me weer klaar maken. Ik moest de lenzen in doen met een zaklamp in mijn hemdje, omdat er op dat moment nog geen licht aanwezig was.
We kregen vandaag een broodje kip mee naar stage.. Ahaaa, vandaar het kip pluizen. En elke ochtend heb ik genoten van thee in een bidon. Na de ochtend zege, pakte je de tas, een zwemvest, een flesje water en ging je de boot in. De kinderen stonden ons ook deze dag weer op te wachten en waren blij ons weer te zien. Elke dag gingen er trouwens weer andere leraren mee, dus die leerde je ook een beetje kennen. Het volkslied was op dinsdag in het Nederlands, dus ik kon mee zingen (aangezien we dit lied in Nederland goed hadden geleerd). Deze dinsdag heb ik twee lessen gegeven.. Een gymles samen met juf Belinda en zelf een rekenles. De gymles was super leuk om te geven. In het begin waren de kinderen heel erg druk, omdat ze super enthousiast waren. Belinda en ik waren ook nog een beetje door elkaar heen aan het tetteren, dus dat verliep niet meteen goed. Gelukkig ging het steeds beter en was het bij het eindspel helemaal leuk. Dit was een iets rustiger spel en ik genoot van de lachende gezichten van de kinderen.. Over mijn rekenles kreeg ik ook complimenten en deze ging voor mijn gevoel ook goed. Ik had deze les al gegeven in de stad, dus het was grappig om dit te vergelijken. Hier in het binnenland moet je alles op het bord schrijven, maar ik vond zelf dat de kinderen qua niveau beter zijn dan de kinderen in de stad. Best vreemd toch.. maar zo heb ik het wel ervaren!
Toen ik weer op Jaw Jaw was, heb ik gevist. Super primitief met een stok en een lijn (met daaraan een haakje), maar ik vond het echt leuk. Ik voelde me echt even een padvinder haha… Helaas heb ik niets gevangen, maar er zat wel degelijk veel vis in de rivier.
Om half 4 zouden we met de boot naar een dorpje gaan dat ‘Nieuw Aurora’ heet. We zouden met de boot over de soela’s varen, waarbij je dan natuurlijk nat kon worden. Helaas ging dit avontuur niet zoals het moest. We gingen met drie boten en één boot ging al snel stuk. Deze boot was over een rots gevaren en kon dus niet verder. Ik zat samen met Niek in de middelste boot. Sjoerd zat in de kapotte boot en Tamara in de voorste boot. Zo kwam het dat Tamara al veel verder was en wij met onze boot de andere boot gingen helpen. We gingen allemaal weer terug naar de kant, zodat we in een andere boot zouden stappen.. Nou je raadt het al, dat werd weer ‘twee woorden, negen letters’..
Echt het duurde weer een uur voordat we in de boot zaten. De soela’s werden nu ontweken, wat ik eigenlijk wel jammer vond, omdat ik nu maar kort had meegemaakt hoe dat was. Stroomopwaarts met de boot en helemaal nat worden!
Maargoed, aangekomen bij het dorp was het super druk. Er was iets te doen, want we zagen veel meer blanke mensen dan dat eigenlijk zou moeten.. Er was blijkbaar een filmploeg bezig met filmen. Doordat we een stuk verder liepen kwamen we erachter dat er een aantal bekende Nederlanders aanwezig waren. Ik zag de jongens opeens praten met iemand en van een afstand te zien, leek me dit een schaatsheld uit Nederland; Bob de Jong. Tamara en ik gingen er natuurlijk ook even naar toe en Sjoerd en Niek waren hem al druk aan het uitleggen wat wij hier deden. Onze vraag was natuurlijk was hij hier aan het doen was. Zij waren bezig met opnames voor een programma Atlas, dat in Oktober zou worden uitgezonden. Meer mocht hij er niet over vertellen.. De groep wou daarna verder en vroegen zich af wat wij aan het doen waren, dus we gingen snel met hem op de foto om daarna verder te gaan. Een oud student van het CPI, zou ons naar de school brengen die in dit dorpje stond. Deze jongen was 3 jaar van het CPI af en was nu al schoolhoofd van een school. Zo snel kan dat hier in Suriname (in het binnenland) gaan.. De school die in dit dorpje staat is echt super mooi. Alles is van steen en ziet er echt goed uit. Het zelfde geldt voor de woningen van de leerkrachten. Het is allemaal erg luxe en nieuw voor het binnenland. Het stomme is alleen, dat er nog heel weinig kinderen op deze school zitten. Dat komt omdat het een openbare school is en de mensen zijn hier erg gehecht aan het geloof en de daarbij behorende dingen. Heel erg jammer, maar hopelijk gaat dat veranderen in de aankomende jaren, zou jammer zijn van zo’n mooie school..
Omdat we voor het donker terug moesten zijn, gingen we weer terug naar het beginpunt. De cameraploeg was daar net klaar, zodat we nu eens goed konden observeren welke BN’ers er allemaal nog meer waren. Zo zag ik de rapper Negativ, Stacey Rookhuizen, een acteur van Spangas en nog een aantal (waarschijnlijk bekend van tv) blonde popjes. Ik ben benieuwd in Oktober wat ze nu precies in Suriname aan het doen waren. Wat ik hier nog echt over moet vertellen en wat ik zooo geweldig vond, is dat er heel veel kinderen uit dit dorp natuurlijk op deze ‘happening’ af waren gekomen. Toen wij terug liepen zag ik twee jongentjes met een boomstronk, een touwtje en nog een grote tak. Eerst dacht ik dat hij een geweer had en net deed of hij ging schieten. Later zag ik dat deze twee jongentjes de camera en geluidsman aan het na spelen waren… Hoe mooi?? Liepen die twee daar met hun eigen camera, iedereen te filmen. Tevreden met de materialen die ze hebben.. Geweldig!!!
Toen we met de boot terug gingen, mochten we niet meer over de soela. Stom!! We moesten dus uitstappen en dwars door de jungle lopen over een heel smal pad. Lekker gekriebel van de planten en de beestjes die er leven. We moesten over een grote boomstam die om was gevallen en tot oponthoud leidde, doordat de Surinaamse studenten hier niet allemaal 1,2,3 overheen kwamen..
Uiteindelijk kwamen we weer uit aan de waterkant, waar de boot lag en we weer verder gingen varen. Het werd langzaam al donker dus we moesten snel terug naar Jaw Jaw.
Daar aangekomen heb ik me snel omgekleed en me gemeld voor de corveeploeg. Ik moest broodjes beleggen met saucijzenworst en de kip van ’s ochtends. Na het eten moest ik nog afwassen, maar gelukkig lagen we er deze keer vroeg in. Alleen toen kwam het….
Voor het slapen gaan, speelden Sjoerd en ik een spelletje en was ik dus in het donker aan het staren. Plotseling zag ik een bolletje op de plank en ik wou weten wat het was. Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik scheen met de zaklamp en keek recht in het gezicht van een rat, die maakte dat hij weg kwam. Ze wouden mij eerst niet geloven en ik wou het zelf eigenlijk ook niet geloven, dus we zijn gelukkig in slaap gevallen. ’s Nachts werd ik wakker en moest weer naar de wc. Ik hoorde tasjes ritselen, dus vroeg of er iemand wakker was? Geen reactie.. Raar, dus ik vroeg nog een keer of iemand wakker was. Toen er weer geen antwoord kwam, werd ik een beetje paniekerig. Oké, wat was dat geluid.. Sjoerd en Tamara werden gelukkig wakker. Doordat ik nog niet met de zaklamp had geschenen ging Sjoerd dat maar doen. En ja hoor.. Er liep gewoon een rat in onze kamer!!!
Ik wou niet meer plassen, maar we moesten allebei dus toch maar gegaan! Toen we weer in bed lagen, veilig in onze klamboe, hoorden we het stomme beest weer. We hebben ratjetoe een paar keer heen en weer zien rennen over de balken boven ons. Maar het stomme beest kon zelfs recht naar beneden lopen vanaf de deur naar de grond. Je kunt wel nagaan, dat onze nachtrust verstoord was. We hebben denk ik in totaal 4 uurtjes geslapen..
De woensdag ochtend hebben we het wel verteld aan een aantal mensen, maar meer niet. Er werd in het gebed nog wel voor ons gebeden, dat we niet nog een keer last zouden hebben van de rat. (Maar er werd mij verteld dat als ik niet in God geloofde, het niet zou helpen…..)
Natuurlijk merkte je op stage dat je echt moe was door te weinig slaap, maar de dag ging weer snel door de leuke kindjes. Ook de juf van de groep vond ik echt een goede leerkracht, dus ik genoot van de stage dagen. We kregen deze dag ook te horen dat donderdag onze laatste stage dan zou zijn, in plaats van vrijdag, omdat het niet nog een dag kon ivm de brandstof. Dat betekende dat we woensdag onze afscheidscadeautjes moesten maken. Nadat we ’s middags genoten hebben van de mooie plek en het lekkere weer, heb ik in de avond samen met Belinda zakjes gemaakt voor de kinderen. Daarin hebben we een potlood, koekje en een gelsnoepje gedaan en hebben er een leuke sticker met lintje aan vast geplakt. ’s Avonds na het eten hebben we veel liedjes gezongen onder begeleiding van meneer Edouard die zijn gitaar bij zich had. Erg gezellig!
Maar wat moesten we doen met slapen?? We wouden niet nog een nacht zo slecht slapen en bang zijn voor zo’n stomme rat. Gelukkig kwam de eigenaar van ons ‘kamp’ met een rattenval. Deze hij had dicht bij mijn bed in de buurt gezet, maar het moest maar. En ja hoor.. Rond 12 uur ongeveer werd Sjoerd wakker en deed de zaklamp aan. De rat zat in de val!!! YES. We konden gerust gaan slapen. Helaas heb ik wel deze nacht het geknaag van het beest gehoord, waardoor ik er ook nog vervelend over heb gedroomd dat hij weer was ontsnapt. Maar donderdagochtend zat het beest er nog in.. Wel was hij druk bezig met knagen en had hij zelfs al een gat geknaagd waardoor het beest er al met de kop uit kon!! Snel een leraar opgebeld, die de rat van onze kamer kon verwijderen. De eigenaar heeft het beest (als het goed is) doodgemaakt, waardoor we onze laatste nacht weer rustig konden gaan slapen..
Donderdagochtend was de laatste stage dag. We mochten bidons en belleblaas dingen meenemen voor de kinderen van de school en ons eigen afscheidscadeautje. Ik ben deze dag begonnen met les geven en juf Belinda moest een handvaardigheid les geven voor een cijfer. Super leuk dat ze me na deze week bedankt heeft en ze de cijfers ook aan mij had te danken. Heel lief!
De kinderen werden door deze les wel steeds drukker en drukker, maar het moest een leuk afscheid worden dus het mocht van ons. Op het laatst hebben we samen foto’s gemaakt en hebben ze gezongen en gedanst. Echt super leuk!!
Ik kreeg vele cadeautjes van de kinderen; allemaal verschillende soorten producten uit de natuur. Heel lief van ze natuurlijk, maar ik heb het wel ‘per ongeluk’ op Jaw Jaw laten liggen en niet meegenomen naar de stad. Toen het 1 uur was en we weer met de boot zouden vertrekken, kreeg ik vele knuffels van de kinderen. Wat een schatjes waren het en wat een leuke ervaring op vier dagen met deze kinderen te mogen werken. Ook voor mij als juf is het weer mooi om de vergelijking te maken met het les geven in het binnenland en het lesgeven hier in de stad. Ik kan Surinaamse studenten wel begrijpen, dat wanneer ze tegen het leven in het binnenland kunnen, hiervoor kiezen wanneer ze geslaagd zijn..
Donderdag middag hebben we weer fijn op stretches gelegen. We waren van plan om te slapen, maar een aantal kinderen uit het dorp vonden ons wel interessant dus we hebben heerlijk met ze gespeeld. Ze wouden Tamara en mijn haar in vlechten, maar dat kon ik niet helemaal handelen haha, dus we hebben ze op een andere manier vermaakt. Ook kwam er nog een vrouwtje die allerlei pani’s verkocht. Dat is een doek dit ze hier heel vaak gebruiken als kleding stuk. Of voor over hun kleding. Daar heb ik er uiteraard één van gekocht, want het hoort bij de Surinaamse cultuur!!
’s Avonds was er een afsluitende avond en we hebben zelfs wat anders gegeten dan rijst!! Er was kip van de bbq en zelf gemaakte patat/pindasaus. Dat smaakte goed.
We zouden eigenlijk per school iets moeten opdragen doormiddel van, dans, zang of toneel. Maar bijna geen enkele groep was hier aan toegekomen, dus hoe chil ze hier zijn. Dat werd gewoon overgeslagen. Wel hebben we weer met ze allen gebeden en vele liedjes gezongen over God.
Vrijdagochtend moesten we om half 8 onze tassen klaar hebben staan en het huisje uit zijn. Deze moesten we schoon achter laten (voor zo ver dat kon). Ik moest samen met de school van Niek de boot in laden met bagage. Ook ‘sochtends in de zon al warm, dus het werd even zweten.. Maar het zou wel betekenen dat we daarna niets meer hoefden uit of in te pakken, dus het was een fijn vooruitzicht. Er ging één boot alvast weer richting Atjoni en dat was de boot van Tamara. Sjoerd zou ook mee gaan, maar dat paste uiteindelijk niet meer, waardoor wij met z’n drieën nog een tijd op Jaw Jaw hebben moeten wachten. We hebben voor de laatste keer genoten van de lokale bevolking hier en maakten ons klaar voor vertrek.
Aangekomen op Atjoni moesten we uiteraard weer…. Wachten! De legertruck zou er om 1 uur zijn, maar dat is half 2 geworden. Ook hier hebben we nog iets heel bijzonders meegemaakt.
Doordat Tamara er al eerder waren dan wij, had zij het al meegemaakt, want er kwamen namelijk lijkkisten op deze wachtplek. Wanneer een overledene weinig familieleden heeft, worden er zogenoemde klaagvrouwen ingehuurd. Deze vrouwen moeten huilen voor geld. Volgends Tamara was dit echt een verschillelijk jankgeluid (letterlijk geschreeuw). Ook heb ik dit dus meegemaakt toen een tweede overledene aankwam op deze plek. Het was een hele nare en rare ervaring om de mensen zo te zien. Ze waren allemaal in het wit met zwart en huilden heel hard. Sommige schreeuwden zelf van het huilen. Wat nog erger was, is dat dat een CPI student van ons erachter kwam dat het haar oom was. Dit meisje was dus ook helemaal overstuur.. Hoe raar, dat ze er daar achter moest komen??
Gelukkig kwam de truck en kon er ingepakt worden. Dit was redelijk snel gebeurd en we konden weer in het busje richting de stad! Fijn.. daar waren we nu echt wel aan toe!!!
De truck zou achter ons rijden, dus we gingen er vanuit dat wanneer we bij het CPI aankwamen deze truck er met een half uurtje zou zijn. Nou… dat werd dus even 2,5 uur later. Pff.. Nu waren toch zelfs de Surinaamse mensen er ook klaar mee. Maar er mocht tegen de mensen van de truck niet geklaagd worden, omdat het sponsors zijn. Het CPI heeft ze dus hard nodig. Het gerucht ging dat deze leger mensen van de truck hadden gedronken en daarom later waren. Hmm..
Toen de truck er uiteindelijk was, moest deze achteruit ingeparkeerd worden. Jammer dan.. Dat ging finaal mis! Het ding botste eerst bijna tegen het hek en kwam door een totaal verkeerde draai vast te zitten tegen een muurtje. Daar stonden we dan.. Al 2 uur lang wachtend met het gevoel graag naar de Brokopondolaan te willen. We hebben daarom met de studenten die er nog waren, dus truck uitgepakt op de plek waar die vast stond en snel onze spullen verzameld, taxi gebeld en richting de Brokopondolaan.. Hoe fijn was dat om weer ‘thuis’ te komen naar zo’n week!
Als we dachten dat we rustig konden gaan uitpakken, douchen en slapen hadden we het mis. De onderbuurtjes hadden weer eens een feestje beneden. Ze zijn super gastvrij dus nodigden ons meteen uit. Ja.. we zouden nog even wat komen drinken, maar eerst onze spullen uitpakken.
We hebben gewoon rustig aan gedaan en ooooh wat heb ik genoten van een douche!!! Hoe fijn was dat.. Om half 11 (helemaal kapot) zijn we toch maar even naar beneden gegaan en hebben we een aantal Parbo biertjes gedronken. De jongens en Tamara waren daar toch echt wel aan toe en ach, dan doe ik ook vrolijk mee aangezien ik mijn rosé bier mis!!
Na een uurtje zijn Tamara en ik naar boven gegaan en ik heb heerlijk geslapen in een bed met een goede matras en geen rare geluiden van allerlei dieren (of een vieze rat). Het enige nadeel is, dat hier in de stad veel meer muggen zijn en aangezien die beestjes een week niets hebben gehad, hebben zij mij wel gevonden deze nacht. Tja, het moet maar…
Als je dit leest, heb je het tot het eind volgehouden om mijn mega lange reis verslag te lezen. Wauw.. Ik ben blij dat je geïnteresseerd bent. Sorry, maar ik kon mijn ervaringen niet op een kortere manier vastleggen!!
Volgende week zou ik het weer proberen te beperken in 3 pagina’s!! ;)
Groetjesssss, Leslie
Nog een aantal weetjes:
- We moesten altijd zelf een bakje en bestek meenemen waarin we ons eten kregen.
- Het week menu:
Broodje kaas
Rijst met kip en ’s avonds zouto soep
Rijst met vis en ’s avonds pannenkoek en broodje kaas
Rijst met kipcurry en ’s avonds broodje kip
Rijst met bruine bonen (niet gehad!!) en ’s avonds broodje ei
Patat en kip van de bbq ’s avonds zelf broodje smeren
- We hadden deze week maar een beperkt aantal uren stroom.
- De boot waarmee we varen was vaak lek, dus een vuilniszak om je kont.
- De boot is gemaakt van een boomstam met een houtconstructie erop.
- Wc spoelen met een emmer water. (Dus maar vier keer grote boodschap in 7 dagen....)
-
13 April 2014 - 01:19
Xan:
Wow les wat een verhaal maar helemaal gelezen!
Top om je zo te kunnen volgen in je avontuur!!
Veel plezier nog schat!! -
13 April 2014 - 13:36
Tante Tineke:
Lieve Leslie. Wat een prachtige ervaring heb je weer gehad.super mooi om te lezen en heel indrukwekkend.Bah die vieze rat ik zou heeeeeelemaal niet slapen ben al bang voor een muis laat staan een RAT.Als ze daar azijn hebben,goed mee insmeren deed ik ook altijd in Marokko.Daar had je ook veel last van die... Muggen. Ze hebben een hekel aan die azijn lucht. Misschien een optie. Verders nog onwijs veel plezier daar.nog even en dan weer op de Hollandse bodem. Liefs Tante Tineke -
13 April 2014 - 16:46
Opa En Oma:
hallo lieve schat.
wat heb je toch weer een prachtig verslag geschreven,
ik heb het opa helemaal voor gelezen omdat hij het zolang vond.
nog een week stage en dan fijn vakantie.
geniet daar ook goed van.
want het is zo voorbij.
kusjes opa oma
-
16 April 2014 - 23:01
Geke:
Hoi Leslie! Geniet van de laatste dagen in Suriname en heel veel plezier op Curaçao! Groetjes Sipke en Geke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley