Week 8...

Aaaaiii boy, (ja.. dat zeggen ze hier overal voor, tussen en achteraan de zin dus bij deze) alweer 8 weken verder en vanuit mijn chille hangmat schrijf ik dit verslag om de mensen thuis weer op de hoogte te brengen van een weekje Paramaribo. 2 daagjes later dan normaal, maar hij staat er weer op.. en sorry deze keer niet met bijbehorende foto´s!!
Vorige week donderdag is er iemand langs geweest om een trip te bespreken met ons. We zijn met deze man in contact gekomen, doordat Niek iets op Instagram had gezet. Raoul, hoe de beste jongeman heet, had de hashtags opgemerkt en zo kwam het dat hij bij ons op het balkon zat.
De ouders van Sjoerd waren er ook bij, dus alles was erg betrouwbaar. Hij had mooie plaatjes van verschillende trips die hij met zijn organisatie uitvoert. We hadden daarom voor zaterdag afgesproken om naar een stuk van Matapica te gaan, om daar zeeschildpadden te spotten. Hier kom ik uiteraard op terug…

Donderdagavond zijn Tamara en ik met Miertje en een aantal andere Belgische stagiaires, weer naar een basketbal wedstrijd gaan kijken. Jaja, ondertussen worden we hier fan van basketbal, of zou het ons ergens anders om gaan… In ieder geval het was weer een leuke wedstrijd om naar te kijken!
Na deze wedstrijd zijn we ons gaan douchen, om ons uiteraard weer op te maken voor een avondje ontspanning in Havana Lounge! We hebben het niet te laat gemaakt, want helaas moesten we er de volgende ochtend vroeg uit. Op z’n Surinaams hadden we namelijk een dag van te voren te horen gekregen dat we naar een bijeenkomst over de binnenlandse stage moesten.
Aangezien de jongens op vrijdag stage hebben, moesten Tamara en ik dus met een aantal uurtjes slaap de taxi in richting het CPI (Christelijk Pedagogisch Instituut). Hier kregen we in een college zaal uitleg over de week binnenland stage die ons aankomende week te wachten staat.
De man die ons dingen moest vertellen, was echt een hele leuke man (met veel humor). Dus gelukkig hadden we onze aandacht erbij, ondanks dat we erg moe waren.
De directeur van het CPI (dat onze contactpersoon is geweest in Nederland) meneer Ligtvoet, was ook aanwezig en sprak ons aan met het feit dat hij het goed vond dat we er waren, maar hij verder niet veel tijd voor ons had. Wat was het geval… De ‘firstlady’, de vrouw van de president van Suriname, kwam langs op school. Ze hadden nieuwe computers gekregen en zij kwam deze ‘openen’.
Zo kwam het dat wij na de uitleg over de binnenland stage, naar buiten zijn gegaan om te kijken of we deze happening konden bijwonen. Nou, ik denk dat we haar een paar minuten een toespraak hebben horen houden en toen was ze alweer uit het zicht. Geen idee, wat ze dus precies heeft gedaan deze dag op het CPI. Maar… ik kan zeggen dat ik haar heb gezien toch!
De informatie over de stage in het binnenland hebben we netjes gedeeld met de jongens thuis. We hebben er allemaal nog niet echt zin in, omdat het ons best heftig lijkt allemaal. Het gaat zeker een super ervaring worden, maar een week in het binnenland met nog heel veel vraagtekens bij bijv. slaapplekken, eten/drinken, school en verdere invulling van de dag, maakt het nog een beetje onzeker. Ik heb de mensen thuis alvast voorbereid, want ik ben deze week de gehele week niet bereikbaar via telefoon. Helaas doet mijn simkaart het niet in een oud telefoontje dat ik bij me heb, zodat ik niets mee neem.. Maar, ik mag denk ik niet klagen aangezien ik Joyce Borgijink heb gesproken en zij zich erg verwonderd heeft wat er in 10 jaar tijd allemaal kan veranderen. Dit vooral op technisch gebied, dus dat ik een weekje niet bereikbaar ben is geen ramp. Misschien wel keer lekker, ook voor het thuisfront! Kan iedereen me in ieder geval een keer ‘echt’ missen haha..

Op vrijdagavond stond ons een feestje te wachten bij het hotel van de ouders van Sjoerd. Daar zou een nieuwe keuken worden geopend met een bijbehorend feestje en een buffet. Zij hadden erg lief kaartjes voor ons gehaald, zodat we konden genieten van een heerlijk koud Surinaams buffet!!
Er was een band (dat uit wel 10 bandleden bestond) en goede muziek speelde, waarop de rest van de mensen die op het feestje waren, fijn konden dansen. Wij hebben hier alleen maar naar gekeken, want als Nederlanders kun je dat heupwiegen en schudden (op Salsa) maar beter niet nadoen. En daarbij wou ook niemand met mij dansen, dus helaas...
Rond half 1, met een volle buik en vele borrels verder, hebben we de ouders van Sjoerd gedag gezegd en zijn we met z’n vieren in een taxi gestapt richting Déja Vu.. Hier waren meer mensen aanwezig, die we tijdens uitgaan hebben leren kennen, dus we konden de avond gezellig voort zetten. De jongens zijn niet zo van het dansen, dus we hebben genoten van de muziek terwijl we een borrel dronken op het terras bij Déja Vu. Na een klein uurtje hebben Sjoerd en Niek een taxi naar huis genomen en zijn Tamara en ik nog verder gegaan naar Fat Ass, waar we het natuurlijk nog lang gezellig hebben gemaakt..

Mijn planning was om de zaterdag heerlijk lang uit te slapen, maar helaas is dit niet gelukt. Ik word gewoon letterlijk uit bed gezweet, zodat je wel uit bed moet en het liefst meteen een (koude) douche neemt. Dit heb ik dus ook maar gedaan en tegen een uur of 1, ben ik samen met Tamara en Sjoerd naar de Hermitage Mall gefietst. Hier hebben we spulletjes gehaald voor ons product, dat we in elkaar gaan zetten/knutselen en op stage gaan uitvoeren.
´s Avonds werden we tegen 7 uur opgehaald door een taxi die ons naar de plek bracht waar we op een bootje moesten stappen om zeeschildpadden te spotten. Hier hebben we een half uurtje moeten wachten op de boot (met bestuurder) waardoor het al donker was geworden. Zo stapten we met z’n 6en: Zipke, Geke, Sjoerd, Niek, Tamara en ik in een boot voor meerdere personen, maar dit is wel nodig wil je een beetje droog zitten. Door het varen wil het zo zijn dat het water in de boot komt, dus we gingen allemaal knus achterin de boot zitten. Nu hadden we al eerder in zulke bootjes gezeten, maar in het donker was het toch een hele andere ervaring. Je zag de stad steeds verder achter je en op een gegeven moment was deze alleen herkenbaar door lichtjes en verder was het vertrouwen op de man die de boot bestuurt. Uiteindelijk kwamen we aan op een klein soort van eiland dat in de Atlantische Oceaan ligt. Onder het varen hadden we dus een ‘overstap’ gemaakt van de Suriname rivier, naar de Atlantische Oceaan. Op dit eilandje kregen we een aantal snacks en drinken aangeboden. Daarna zijn we vertrokken met 2 gidsen en zaklampen om op zoek te gaan naar zeeschildpadden. We waren nog geen 10 minuten onderweg, of de gids zag al een schildpad!! Wat een geluk was dat, want normaal zou je wel eerst een kilometer moeten lopen. Toen we uiteindelijk dichterbij mochten komen, zagen we dat de gigantische schildpad vast zat. De schildpadden komen hier aan land, om zich in te graven en dan eieren te leggen. Dit was ook het doel van de trip, om dit te mogen bewonderen. Helaas had deze schildpad zich dus te diep gegraven en was geen eieren aan het leggen. Het leek er zelfs even op dat we het dier moesten gaan helpen om los te komen, totdat het gigantische beest zich toch ging draaien en uiteindelijk weer terug ‘schoof’ richting de zee.
Dat betekende dus dat we alsnog verder moesten lopen, wouden we een zeeschildpad zien die eieren aan het leggen is. We hebben maar liefst 1,5 kilometer gelopen, toen de gids zei dat het geen zin meer had om verder te gaan. Dat was echt dikke vette pech voor ons en we zouden het moeten doen met die ene schildpad die we hadden gezien. Onder het lopen hadden we telkens even een rust pauze, omdat het anders te ver zou zijn. Ik was echt super moe, dus viel bijna elke keer in slaap op het zand. De sterren schenen helder, dus het was wel een mooi zicht om te gaan liggen hier.
Na de laatste stop werden we toch door de gids geattendeerd dat we moesten stoppen en stil moesten zijn. We waren getuige van een schildpad die net de zee uit kwam en dus opzoek ging naar een plek om haar eieren te leggen. Heeeeel langzaam schoof het beest op het strand. In het donker is het moeilijk te zien, maar als je goed keek zag je telkens zand opspatten, dat de schildpad dus aan het weggraven was met de flippers. Zo gaaf om te zien..
Uiteindelijk mochten we dichterbij het beest komen van de gids, maar de schildpad had zich alweer uitgegraven en draaide alweer om richting de zee. Hoe jammer was dat?? Nu werd het dus echt snel foto’s nemen en genieten van het beest zo lang het nog kon. Gelukkig konden we een aantal foto’s met ons zelf er bij op maken, maar het hadden veel mooiere foto’s kunnen zijn. Helaas!! Maar ik kan wel zeggen dat ik zo’n gigantisch beest heb gezien (en gehoord, want wat een geluid maakt het ding. Ze ademt als ware het zout uit haar lichaam..)
Toen we weer terug op de boot moesten gebeurde het… Het was al een spannende tocht in het donker op zo’n bootje, maar nee.. aangezien we met alle tripjes tot nu toe nog nat zijn geworden en het bij deze niet had geregend, kwamen er even twee hele grote golven op ons af!!
We zagen de golven echt letterlijk op ons af komen om ons totaal nat te maken.. We moesten er hard om lachen, maar dat betekende wel dat we de hele rit in de boot kou moesten lijden. Arme wij!! We kwamen om 2 uur ’s nachts thuis en namen natuurlijk allemaal een warme douche om daarna lekker naar bed te gaan.

Ik had de wekker om 9:20 gezet, aangezien de tijd in Nederland is verzet en de wedstrijd Ajax-Twente om half 3 begon. Ik vind het echt shit, dat tijdsverschil.. Het is nu om 7 uur ’s avonds hier al stil voor mij op de telefoon.. Maar niets aan te doen! Over de wedstrijd heb ik het verder maar niet, want als Twente niet wil scoren, dan kun je natuurlijk ook niet winnen. Ajaxcieden gefeliciteerd (en ja jammer genoeg dus ook mijn lieve huisgenoot Sjoerd, die erg blij was samen met de onderbuurman, die hele dagen in een Ajax shirt loopt).
We gingen ‘s avonds bij de ouders van Sjoerd eten, omdat zij de volgende dag weer zouden vertrekken richting Nederland. Hier hebben we weer lekker gegeten. Een saté’tje met patatjes en scherpe pindasaus.. Hmmm! We kwamen te laat thuis, om nog aan ons product te werken, dus dat zouden we de volgende dag doen.

Maandag stond weer een stage dag op het programma. Gelukkig kan ik nu een stuk positiever nieuws brengen over stage in vergelijking met een paar weken geleden. Het is echt een stijgende lijn geworden, zodat ik er nu meer van geniet. Toch ben ik nog wel steeds aan het aftellen, omdat het wel heel veel energie van je vergt. Ik ben echt kapot wanneer ik ’s middags thuis kom.
Maar maandag kon ik niet gaan zitten niets doen thuis, want Sjoerd en ik moesten aan de bak met ons product. We hebben het uiteindelijk nog uitgesteld tot na het eten, en toen moesten we wel. Dom dom… Nu alle materialen in huis waren gehaald en het idee mooi op papier stond moest het nog gemaakt worden! Uiteindelijk ben ik tot 2 uur ’s nachts bezig geweest, maar ben ik heel erg blij met het resultaat. Het zijn activerende didactische werkvormen geworden die op een prikbord hangen met daarbij een uitleg. Deze werkvormen ga ik zelf uitvoeren en evalueren. En de week dat ik in het binnenland zit voor stage, gaat de meester van de groep deze werkvormen ook uitproberen.

Die dinsdag moest ik dus ook weer (met 4,5 uur slaap…) naar stage en zou ik de rekenles geven. Hierin heb ik de eerste twee werkvormen uitgeprobeerd. De woordspin kennen ze al wel, maar het spelletje waarbij ze eerst door de klas moesten lopen en daarna een keersom aan elkaar moest voorleggen was echt nieuw. En wat heb ik genoten… Die kopjes van de kinderen, zo blij..
Voor mij is het zo apart dat ze dit niet kennen, maar er wordt hier in Suriname heel veel leerkracht gestuurd les gegeven, waardoor zulke dingen niet voor komen in de klas. Natuurlijk moest ik een paar jongens wel even de wacht aan zetten, dat het rustig lopen door de klas betekent dat je niet aan elkaar zit, maar ik vond het echt goed gaan voor de eerste keer. Ik hoop daarom ook dat de meester zulke dingen ook blijft toepassen, want buiten dat het leerzaam voor ze is, is het ook gewoon leuk om niet alleen maar op je stoel te moeten zitten..

De woensdag stage kun je vaak merken dat de kinderen al wat drukker worden. (De meester zegt ook tegen mij dat hij er op vrijdag vaak nog meer moeite mee heeft, maar ik heb hem gerustgesteld dat dit in Nederland op vrijdag ook zo is met de kinderen…) Deze dag zouden ze mijn beloningssysteem helemaal vol kunnen krijgen. Ze hebben dan 10 smiley’s verdient over 6 dagen. Best netjes!
Helaas wouden ze deze dag niet zo goed luisteren, waardoor ik het hele beloningssysteem maar van het bord heb gehaald! Toen waren ze wel stil.. Ze hebben netjes de rekenles en leesles met me afgemaakt, waardoor ze het laatste half uur mochten tekenen. Nu heb ik 22 leuke tekeningen om mee te nemen naar Nederland van mijn stage kindjes hier uit Suriname. Sommige hebben er zelfs op gezet: ‘ik hou van jou juf Leslie’, aaaaah lief toch??
Woensdagavond hadden de jongens het spontane idee om te gaan bowlen met z’n viertjes bij Zsa Zsa Zu. Hier kun je uitgaan, maar er zit dus ook een bowlingbaan en een soort van spelletjeshal achter waar je; airhockey, poolen en verschillende (gok)automaten kunt bespelen.
Voordat we in het busje stapte, zagen we dat er een ongeluk was gebeurd op de grote weg bij ons in de buurt. Omdat de auto´s nu werden omgeleid moesten we er langs om in het busje te kunnen stappen. Hierdoor konden we dus zien wat er aan de hand was.. Het was een heel vervelend gezicht, want er lag een auto op de kop en er lag een man (bloedend) op straat. Wat wij niet konden begrijpen is dat er politie en legermensen aanwezig waren en niemand deed wat??? Niemand stuurde de mensen weg die om de man heen stonden (dit waren wel 40 mensen, als het er niet meer waren). Wij wisten toen niet goed wat we moesten doen. Je weet dat je die man niet met de blote hand mag helpen en om nu als Bakra’s even die mensen aan de kant te sturen, doe je ook niet.. Dus we zijn maar gewoon door gelopen naar ons busje. De volgende dag heeft Sjoerd gevonden in de krant wat er was gebeurd. Heel raar verhaal, met een bestuurder die is door gereden en de man die op straat lag, heeft hij meegesleept met zijn auto… Heel naar dus!!
Maar we waren natuurlijk op weg om een gezellig avondje te hebben… En dit hebben we ook gedaan, we hebben maar liefst 3 potjes gebowld en naar een paar bacardi razz met sprite, werden mijn bowlingkunsten er helaas niet beter op… Jammer Les! Wat ik ook nog heb gedaan samen met Tamara is twee potjes airhockey. Super leuk vind ik dat!! Dus met veel enthousiasme heb ik me daar maar op uitgeleefd, aangezien dat bij het bowlen niet is gelukt.

Donderdag zou ons gezamenlijke vrije dag zijn met z’n viertjes, maar helaas.. We moesten naar een voorlichting op het CPI voor de binnenland stage die nu erg dicht bij komt. Om kwart over 11 moesten we er zijn, waar we weer naar de college zaal moesten voor de laatste informatie. Ook hebben we deze ochtend een tijd lang bij de directeur Marco Ligtvoet gezeten, wat erg fijn was, omdat we zo verschillende dingen konden bespreken. Voor het samenwerkingsverband met het Saxion is de mening van ons natuurlijk wel van belang (aangezien we de eerste groep zijn en het allemaal een beetje aftasten is)!
’s Middag om 2 uur kwamen we thuis, maar tijd van rustig zitten hadden we niet, want Tamara en ik moesten ons vliegticket gaan regelen. Snel eten en gaan pinnen, want dat vliegticket komt er niet zomaar. We zijn in de taxi gestapt naar het reisbureau waar we aan zijn gekomen via Raoul (de jongeman van het zeeschildpadden uitje). Hier wachtte een vriendelijke vrouw op ons, waar ik al contact mee had gehad via de app. Zo lagen er dus 2 tickets voor ons klaar van Paramaribo naar Curaçao en andersom! Wauw… na een paar honderd euro neer te hebben gelegd waren we gewoon in het bezit van tickets!!! Hoe blij waren wij? We hadden eigenlijk nog niet echt het besef, want wanneer we weer thuis zouden komen stond ons nog iets anders te wachten, namelijk: het boeken van een appartement. We hadden natuurlijk al veel appartementen bekeken en één sprong er boven uit. Tamara had op de site van dit appartement gekeken, waardoor we het niet via booking.com hebben geboekt maar gewoon brutaal hebben gebeld naar het appartementencomplex zelf.. Daar kreeg ik een super aardige vrouw aan de telefoon die ons goed heeft geholpen. Voor een mooie prijs konden we bij hun in die periode een studio boeken met alles er op en eraan, zodat we nu kunnen zeggen: wij gaan een weekje heerlijk genieten op Curaçao!!!!! Van 24 april t/m 1 mei mogen we daar verblijven, waardoor we gezellig Koningsdag daar kunnen vieren, aangezien het onder ons Koninkrijk valt toch. We hebben er super veel zin in!! Maar dat begrijpen jullie natuurlijk ook wel…
Donderdagavond (je raad het al) zijn Tamara en ik weer gezellig naar Havana Lounge geweest! Tot half 2 hebben we genoten (lees gekeken) van de Salsamuziek en dans die daar wordt gedraaid en daarna hebben we zelf een paar dansjes gewaagd en vooral veel borrels gedronken op ons 2de avontuur naar Curaçao..

De vrijdag is een dag geweest met in ons achterhoofd dat we morgen weg gaan. Ik moest dus moest tas inpakken, maar het kwam er maar niet van. Ik heb het echt de hele dag uitgesteld, waardoor ik het ’s avonds moest doen. Helaas was ik zo moe dat ik er half 10 al in lag en dus vanochtend mijn wekker om kwart over 5 ging!! Jaja, half 6 eruit en verder mijn tas inpakken.
Dit reisverslagje even snel aftypen en plaatsen.. Door deze drukte kan ik er dus geen foto’s bij plaatsten, maar ik denk dat dat helemaal goed wordt gemaakt met de foto’s van aankomende week.

Ik ben dus een week niet bereikbaar, omdat ik op binnenlandse stage ben. Het is een dorpje dat Jaw Jaw heet en ik moet elke dag met een bootje naar mijn stageschool. Ik ben heel benieuwd wat ik hier allemaal ga meemaken! Jullie horen van mij….

Tot de volgende keer!!
Groetjessss