Derde week in Paramaribo

Door (op een vaste dag te) skypen met mijn lieve opa/oma en ouders, zijn we erachter gekomen dat de weken voorbij vliegen. Want de derde week is alweer achter de rug…

Hallo allemaal,

De vorige keer hebben jullie kunnen lezen (en zien) hoe Tamara en ik onze rasta vlechtjes kregen. Nou.. Afgelopen vrijdag, dus twee dagen later, hebben we ze er alweer uit gehaald. Ondanks dat ik meer positieve reacties kreeg dan ik had verwacht, waren we er zelf alweer klaar mee. We zagen beide meer nadelen dan voordelen en het begon al een beetje los te laten + jeuken. Al met al dus weer 3 uur bezig geweest! Maar we waren blij dat we ons eigen haar weer terug hadden en konden zo ’s avonds de haren strak achterover in een paardenstaart maken, omdat we klaar waren voor onze 2de voetbaltraining hier. We hadden weer contact gehad met het meisje dat ons zou ophalen en zaten netjes met onze voetbal kleren te wachten. Totdat ze belde dat ze in slaap was gevallen en het niet op tijd zou redden. Wij moesten maar met een taxi gaan en zagen haar daar wel. Dat vond ik niet handig, omdat ik geen idee had hoe de straat precies heet. Ik zei haar daarom aan de telefoon dat we wel op haar ging wachten en dat we het niet erg vonden dat wij dan ook wat later waren. Met ons goede gedrag hebben we van 17:00 tot 18:00 gewacht en haar toen maar weer eens opgebeld. Het bleek dat zij geen beltegoed had waardoor ze ons niet kon bereiken, want ze was zelf ook niet meer naar voetbal gegaan. En daar moet je het dan mee doen… Volgende week maar weer nieuwe ronde, nieuwe kansen!

Doordat de training niet door ging, konden we alsnog naar een bioscoop afspraak die we hadden afgezegd. Dit op uitnodiging van de gymdocente van onze stage. Echt een super vrouw! Zo kwam het dat ze Tamara en mij meenam naar de film, samen met een vriendin van haar en 2 basketbalspelers uit Guyana. Deze 2 beste mannen spraken Engels, waardoor ik er niet veel mee heb gecommuniceerd. (Helaas Les, weer een kans misgelopen om aan je Engels te werken.. Maar nu moet ik erbij zeggen dat ze echt heel raar Engels spraken, met een accent waar je weinig van kon maken.) Het grappige komt nog… De film die we gingen kijken in de bioscoop was in het Engels!!!
Dus dat werd goed opletten om de film te volgen. Gelukkig was het een super leuke film (romantische komedie), waardoor deze goed te volgen was. Met luxe stoelen en heerlijke popcorn, die naar eigen gemaakte snoep van mijn oma smaakte, was het een leuk bioscoop uitje die voor herhaling vatbaar is. Na de film reden we met ‘Miertje’ (zo noemen ze de gymdocente: Mireille-->Miertje) naar de stad om daar een paar borrels te gaan nuttigen. We kwamen in een klein voorcafé achtig iets, waar mensen vaak kwamen voordat ze naar de ‘echte’ uitgaansgelegenheden gingen. Nou wij hebben ons hier de hele avond kunnen vermaken. Dit kwam ook omdat we door het dansen het zo warm kregen dat je ging zweten en je in de grote disco helemaal geen ruimte had om te bewegen, dus toen was de keuze makkelijk…
Aangezien dansen in allerlei talen kan, waren we dus samen met Miertje (en haar vriendin) en de 2 basketballers op de dansvloer te vinden. We hebben echt een leuke avond gehad, vooral ook omdat het helemaal mijn muziek was. Ze draaide bekende nummers, die ik vaak in Bruins voorbij hoor komen, dus ik was daar wel op mijn plek. Ook vind ik het super om te zien hoe de lokale bevolking hier danst. Die mensen hebben echt gevoel voor ritme en muziek!! (jong en oud!)

De zaterdag erna hebben we weinig gedaan. Ik heb mijn derde boek uit gelezen (helaas, want ik lees hier graag) en we hebben kleine huishoudelijke klusjes gedaan. De jongens zijn ‘s middags naar een voetbalwedstrijd gegaan, waardoor Tamara en ik hadden geen zin hadden om te koken. Daarom zijn we op de fiets gestapt naar de ‘Hermitage Mall’ (winkelcentrum dicht bij ons in de buurt waar ik over verteld heb) en hebben we heerlijk een aantal winkeltjes ‘afgeslenterd’ om uiteindelijk te eindigen bij de Mac Donalds. Hmm.. I’m lovin It!

We zijn op tijd naar bed gegaan op deze zaterdagavond, (terwijl veel vriendinnetjes in Nederland alvast in de carnavalsstemming kwamen in Buurse of lekker bij NeonSplash aan het feestvieren waren) want op zondag stond een ‘personeelsuitje’ op de planning.
Om 6:00 zijn Tamara en ik opgestaan, omdat we 6:45 zouden worden opgehaald. We hadden netjes koffie en een broodje klaar voor Miertje, aangezien ze zo veel voor ons doet. We reden naar de haven in Paramaribo waar we op een boot zijn gestapt die maar liefst 3 uur lang moest varen over de Suriname rivier, (deze rivier is trouwens 2km breed en 480 km lang) voordat we op de eerste plantage kwamen die we gingen bezoeken. Onderweg hebben we veel lachen, want de ‘collega’s’ zijn echt super (grappig). Deze cultuur gaat zo anders, maar leuk en lekker direct met elkaar om, dat er voor ons altijd wat te lachen valt.
De eerste plantage was de Alliance plantage, dat vroeger een suikerplantage was. Een gids heeft ons tijdens de boottocht veel uitgelegd over de geschiedenis van Suriname en de verschillende districten. Ook op deze plantage ging hij mee om uitleg te geven… Erg interessant!
Op de tweede plantage mochten we zelf rondlopen, waardoor we hier veel foto’s hebben gemaakt. De natuur is hier gewoon geweldig!! Het was een hele warme dag vandaag, waardoor we lekker de broek konden oprollen en in een strapless hemdje konden lopen (om ’s avonds er natuurlijk achter te komen dat we heerlijk zijn verbrand).
Doordat ik zelf graag alle mooie indrukken snel wou delen, heb ik weer een aantal foto’s op facebook gezet. Een aantal andere foto’s heb ik natuurlijk bij dit reisverslag staan.

Maandag ben ik weer naar stage geweest, waar niet echt iets bijzonders over te melden valt behalve dat de kinderen vandaag hun maskers gingen knutselen voor de carnaval op donderdag. (zie foto)
De dinsdag hadden we vrij van stage, omdat er hier een feestdag is op 25 februari. Zo kwam het dat Miertje ons vieren meenam (samen met 4 Belgische stagiaires) naar ‘Cola Creek’. Cola Creek is echt een plek waar je moet zijn geweest, wanneer je in Suriname bent. De naam doet zich eer aan, omdat het echt lijkt alsof je in Cola zwemt. Het is een mooi gebied met allerlei soorten hutjes, die je kunt afhuren. Zo hadden wij met ons tienen ook een hutje, waar we lekker ons eten en drinken konden nuttigen.
De eerste keer dat we er in ging zwemmen, scheen de zon mooi waardoor het heerlijk was om het water in te gaan. Het zag er eerst heel vreemd uit, omdat het water zo bruin is dat het net lijkt of je huid helemaal bruin is (zie foto’s). Toen het een beetje begon te regenen zijn we weer naar ons hutje gegaan om daar even te schuilen.. Omdat de Surinamers hier, en vooral Miertje, zich niet laat tegen houden door regen gingen we met z’n tienen voetballen. Dit was echt geniaal.. Miertje en haar Surinaamse vriendin stonden in de goal en wij waren gemixt met Nederlanders en Belgen. Wat de stand is geworden laat ik maar even achterwege…
Omdat we door dit sportieve halfuurtje ons natuurlijk kapot zweette, gingen we weer lekker het water in. Daarna heeft de middag ons weinig goeds meer gebracht.. Het heeft namelijk alleen nog maar geregend. Sommige ging nog wel volleyballen, maar voor de rest was het schuilen en toekijken. Natuurlijk was dit erg jammer, maar van mijn Tante (Gerdie) mocht ik niet klagen over het weer, dus doe ik dit ook maar niet...

Mijn lieftallige huisgenoot Sjoerd heeft geklaagd dat hij te weinig in mijn verslagen voorkomt dus bij deze wil ik hem graag wat eer geven. Hij was namelijk woensdag 26 februari jarig, waardoor Tamara en ik ’s ochtends (toen hij nog op stage was en wij vrij waren) heel druk zijn bezig geweest om hem een warm welkom te geven in huis. Het gevoel van jarig zijn is hier toch anders, dus we hebben ons best gedaan om hem dat gevoel een beetje te geven. Slingers, ballonnen, feesthoedjes en de cadeautjes stonden klaar toen Sjoerd thuis kwam. Hij vond het helemaal leuk! (Gelukkig maar!!)
’s Avonds hebben we heerlijk genoten van een goed stuk taart met z’n viertjes + de onderburen en hebben we wat lekkers gedronken + genoten van een beetje chips en stokbrood. Al met al een geslaagde verjaardag hier in Paramaribo voor Sjoerd, hoop ik, en we gaan dit in het weekend (vrijdag- en zaterdagavond) nog maar eens even goed verder vieren…

Doordat we woensdags vrij waren, maar ook omdat we dit graag wouden meemaken, zijn we donderdags wel naar stage gegaan, omdat er carnaval zou worden gevierd!
Tamara en ik hadden engelenvleugels en een aureool (zo’n ding boven je hoofd dat lijkt dat je een engel bent) gekocht en waren er dus klaar voor. De groepsleerkracht van mij wist niet helemaal wat de bedoeling was deze dag, maar op een gegeven moment heb ik veel kinderen geholpen met hun masker vast knopen. Daarna zijn we samen op de foto gegaan en kwamen de kleuters voorbij in een lange optocht. Geweldig om die kleintjes zo verkleed te zien (zie filmpje).
Ik ben samen met mijn groep ook mee gelopen met deze ‘optocht’. Het was een rondje rondom de school, maar super leuk om mee te maken. Daarna hadden de kinderen een soort van hele lange pauze, waar ze lekker mochten spelen. Om half 12 zijn we daarom maar naar huis gegaan, aangezien ik het zelf ook niet meer vol hield met lange kleren aan. Wat een vies warm, zweet weertje vandaag…
Maar ja.. daar zou ik aan moet wennen aangezien ik nog dikke 2 maand hier in de tropen leef.

Nou.. dit was het weer voor deze keer!
Tot de volgende update maar weer! :)
Daaaaag!!